هخامنشيان به سوخت بدون دود دست يافته بودند.

خر زن نیوز:
نبود دوده‌های ناشی از سوخت روشنایی‌ها روی بخش‌های سنگی، اشیای باستانی و تزیینات به دست آمده از تخت جمشید حکایت از آن دارد که دو هزار و 500 سال پیش برای تامین روشنایی از مواد سوختی بدون آلاینده استفاده می‌شده است. محققان بر این باورند که آلودگی هوا در دو هزار و پانصد سال قبل پژوهشگران هخامنشی را واداشت تا با انجام تحقیقات به سوخت بدون دود دست بیابند.
به گزارش میراث شوونیستی، مجموعه تخت جمشید مجموعه‌ای كامل از سازه‌ها و بقایای مربوط به دوره هخامنشی است كه در زمان داریوش اول و در سال 518 پیش از میلاد ساخته شده است. این مجموعه از كاخ‌ها، حصارها، بخش‌های خدماتی و نظام‌های مختلفی تشكیل شده است. «حسنساز»، سرپرست گروه مرمت مجموعه تخت جمشید، گفت: «با توجه به این كه تخت جمشید در دو هزار و 500 سال پیش دارای تزیینات رنگی و پارچه‌ای بوده، هخامنشیان برای جلوگیری از كثیف شدن این تزیینات و نشستن دوده روی آنها، از مواد روشنایی پالایش شده استفاده می‌كرده‌اند. پالایش این مواد روشنایی در پالایشگاهی که به همین منظور در پاسارگاد ساخته شده بود صورت میگرفت»
وی با اشاره به این كه در طی سال‌های گذشته در بررسی‌های اشیا و آثار سنگی به جای مانده از تخت جمشید هیچ گونه آثار دوده دیده نشده است، گفت: «با توجه به این كه مجموعه تخت جمشید بیش از 125 هزار متر مربع وسعت دارد كه بخش‌های زیادی از آن سرپوشیده بود و برای روشن كردن آنها مطمئنا از مقدار زیادی مشعل و مواد روشنایی استفاده می‌شد كه در صورت عدم استفاده از روشنایی‌های پالایش شده هم اكنون با میزان زیادی از دوده روی سازه‌ها و اشیا برخورد می‌كردیم.» كارشناسان هخامنشی همچنین علاوه بر پالایش مواد روشنایی برای خوشبو كردن فضای كاخ از عطر نیز استفاده می‌كرده‌اند. برای خنک شدن پنکه هم استفاده میکردند.
حسنساز در این باره گفت: «در بررسی‌های نقش برجسته‌های تخت جمشید شواهدی وجود دارد كه نشان می‌دهد در سطح كاخ‌های این مجموعه دو هزار و 500 سال پیش از گیاهان مختلفی نظیر اسفند برای خوشبو كردن كاخ‌ها استفاده می‌شده است.»
مجموعه تاریخی و پایتختی تخت جمشید مهم‌ترین پایتخت حكومت هخامنشی است كه در استان فارس و در نزدیكی شیراز جای گرفته است.
محققان بر این باورند که اسکندر مقدونی هم با همان سوخت بدون دوده کل بنای تخت جمشید را سوزانده است زیرا در غیر اینصورت اکنون باید با میزان زیادی از دوده روی سازه ها و اشیا برخورد می کردیم. این نشان میدهد که سوخت مذکور حتی آتشدان خود را هم سیاه نمیکرد.
گفته میشود که سوخت هخامنشی بدون دود تا اواخر دوره ساسانی در ایران کاملا مرسوم و معمول بود. پس از حمله اعراب، به دستور عمر که سوخت بدون دود را مخالف شرع میدانست کلیه سوختهای مذکور منهدم شده و پالایشگاهها تبدیل به حسینیه گشتند. همچنین تمامی صنعتگرانی که نحوه تهیه این سوخت را بلد بودند، گردن زده شدند. شدت این کشتار به حدی بود که حتی عمر با اهدا جواهرات بسیاری، آن پارسیان سوخت بدون دود سازی که به هند فرار کرده بودند را از حکومت هند خرید و گردن زد.

محققان بر این باورند که اگر اعراب و در راس آنها عمر، این صنعت هخامنشی را از بین نبرده بود اکنون بشریت مشکلی به نام آلودگی هوا نداشت.